Σκληρό επάγγελμα να ζω
Σχεδιάζω και να ξανασχεδιάζω το μέλλον, προσπαθώ να δώσω φως στην μονοτονία της καθημερινότητας πάνω στον ασταθή χάρτη της μνήμης. Υιοθετώ την πνευματική στάση του θαρραλέου, του ανίκητου και άτρωτου σαν μάσκα για τις αδυναμίες μου, τα προβλήματά μου ,τα λάθη μου. Και αυτό γιατί οι εποχές που ζούμε είναι δύσκολες και πονηρές. Και πάντα σε τέτοιες εποχές ,είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι πρέπει να έχουμε το μυαλό καθαρό, την ψυχή νηφάλια και την καρδιά σε πλήρη εναρμόνιση με την συνείδηση. Και παρόλο τις ήττες που θα έχω πρέπει να κερδίσω τον πόλεμο.
Άλλωστε για να γίνω μεγάλος πρέπει να είμαι ακέραιος, βάζοντας όλο το είναι μου στο ελάχιστο που κάνω. Γιατί ο κόσμος είναι τόσο όμορφος κι εγώ λυπάμαι να πεθάνω.
Υ.Γ
Ακούστε αυτό:
Να ζει κανείς ή να μην ζει. Διαβάτη η ζωή θέλει πάλη.
Giorgos το τρίπτυχο είναι πάντα αγωνας ,αγώνας,αγώνας!
Καλά τα γενέθλια αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο ένας Στελάκης Καζαντζίδης μας καταλαβαίνει.
Giorgos μάλλον θα’θελες το αγριολούλουδο!
Αυτό είναι τραγούδι.