Αν θέλουμε να αναφέρουμε ένα ακόμη σύγχρονο μουσικό φαινόμενο με πολλούς και πιστούς «ακόλουθους» δεν θα πρέπει να παραλείψουμε με τίποτα τους Αμερικανούς Slipknot. Οι Slipknot μετράνε ήδη δεκαπέντε χρόνια «ζωής» καθώς σχηματίστηκαν το 1995 στην Des Moines της Iowa. Έχουν στο ενεργητικό τους τέσσερεις στούντιο δουλειές και ένα live album. Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της μπάντας είναι ότι αποτελείται από εννιά «μασκοφόρα» μέλη (περιλαμβάνοντας δύο πρόσθετους παίχτες κρουστών και έναν dj που αναλαμβάνει το «σκρατσάρισμα» δίσκων βινυλίου και τα samples (ηλεκτρονικά μέρη)).
Ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο Mate.Feed.Kill.Repeat κυκλοφόρησε το 1996 αναστατώνοντας τους underground «κύκλους». Πάντως το 1999 ήταν η χρονιά ορόσημο για τους Slipknot. Στις 29 Ιουνίου του 1999 κυκλοφορεί ο δεύτερος ομώνυμος δίσκος τους από την πολυεθνική Roadrunner Records ο οποίος έμελλε να είναι και ένας από τους πλέον κρίσιμους για το «μουσικό σταυροδρόμι» πριν την νέα χιλιετία. Η «ακραία» μουσική είχε ανάγκη από κάτι τόσο διαφορετικό, έντονο και πρωτοποριακό. Κακώς, κατά την άποψή μου, οι δημοσιογράφοι της τότε εποχής τους συμπεριέλαβαν στην κατηγορία του nu metal. Δεν πιστεύω ότι έχουν, είχαν , ή θα αποκτήσουν στο μέλλον ουδεμία μουσική «επαφή» με συγκροτήματα τύπου Limp Bizkit και Linkin Park. Και αυτό γιατί η μουσική και οι στίχοι τους είναι τόσο «σκοτεινοί» που προσομοιάζουν με τα πιο ακραία παρακλάδια της μουσικής (black και death metal). Στο άλμπουμ Slipknot η μουσική σκηνή έφαγε μία ηχηρή σφαλιάρα. Είχε να «αντιμετωπίσει» 9 οργισμένους μουσικούς που με άγνοια κινδύνου δημιούργησαν ένα δικό τους μουσικό «ρεύμα». Παντρεύοντας τα κοφτά riff των Pantera και των Machine Head, χρησιμοποιώντας όμως χαμηλότερο κούρδισμα και σκοτεινότερο ύφος, με εντελώς άρρωστα ηλεκτρονικά περάσματα (samples) σε συνδυασμό με τα «αλλοπρόσαλλα» αλλά ποιοτικότατα για το είδος φωνητικά του Corey Taylor (εναλλαγή ραπ φωνητικών με «οργισμένη» συνέχεια) κατάφεραν να κατακτήσουν τον κόσμο. Τα τραγούδια που ξεχώρισαν από το δεύτερο τους lp και άλλαξαν και εν μέρει και τον τρόπο που άρχισε το metal κοινό να αντιλαμβάνεται την μουσική ήταν τα: (Sic), Eyeless, Wait and Bleed, Spit it Out, Liberate και το «αρρωστημένο» Tattered and Torn.
Το στοιχείο όμως που τους διαφοροποιεί από αρκετά σύγχρονα συγκροτήματα είναι ότι επιχειρούν να παρουσιάζουν κάθε φορά μία καινούργια ηχητική πρόταση, στα υψηλά όμως ποιοτικά δεδομένα που έχουν θέσει οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Έτσι, στην τρίτη τους δημιουργία με τίτλο Iowa (με ημερομηνία κυκλοφορίας τις 28 Αυγούστου του 2001) το συγκρότημα δείχνει ένα ακόμη πιο «βίαιο πρόσωπο». Κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο επιρροές death metal τύπου Morbid Angel και να τις συνδυάσει με το μοναδικό εναλλακτικό hardcore του «προσωπείο». Το album Iowa μπορεί να χαρακτηριστεί χωρίς πολλούς δισταγμούς ως ένας δίσκος που αποτελεί μία νέα κατηγορία από μόνος του (new death-metal). Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν κατά την ταπεινή μου άποψη είναι το People=Shit το My Plague το Left Behind το Heretic Anthem και το «creepy» Gently.
Τρία χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 25 Μαΐου του 2004 οι Slipknot κυκλοφορούν την πιο ολοκληρωμένη τους συνθετική «απόπειρα». O τέταρτος τους δίσκος με τίτλο Vol. 3: The Subliminal Verses επιτυγχάνει να είναι κάπως πιο προσιτός προς τους ακροατές αλλά να διατηρεί ένα ιδιαίτερο ύφος συγχωνεύοντας όλες τις προηγούμενες επιρροές τους αλλά και παράλληλα «αναδύοντας» στην επιφάνεια του ήχου τους καινούργια στοιχεία. Μην φανταστείτε βέβαια ότι πρόκειται για έναν mainstream δίσκο… Υπάρχουν κλασικά Slipknot κομμάτια όπως τα The Blister Exists, Duality, Three και Pulse of the Maggots. Η σημαντική διαφορά όμως έγκειται στο γεγονός ότι κατάφεραν να ενσωματώσουν στην μουσική τους σκοτεινές μελωδίες δημιουργώντας εντελώς μοναδικά τραγούδια. Έτσι τα μοναδικά Vermillion Part 1 και Part 2 αποτελούν δείγματα υψηλής μουσικής «γραφής». Εκτελεστικά οι κιθαρίστες του συγκροτήματος (Jim Root και Mick Thomson) δείχνουν τα «κότσια» τους και επιδεικνύουν μέσω των solo μία φοβερή κιθαριστική δουλειά. Συνολικά, το Vol 3: Τhe Subliminal Verses πρόκειται για μία από τις πιο «πλήρεις» κυκλοφορίες σύγχρονου εναλλακτικού metal.

Υπάρχουν κλασικά Slipknot κομμάτια όπως τα The Blister Exists, Duality, Three και Pulse of the Maggots
Μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, δηλαδή στις 26 Αυγούστου του 2008 οι Slipknot κυκλοφορούν το τελευταίο μέχρι στιγμής lp τους με τίτλο All Hope is Gone. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο δίσκο που απαιτεί πολλές ακροάσεις για να γίνει ηχητικό «κτήμα». Παρότι δεν είναι εξίσου εντυπωσιακός με το Vol 3 έχει κάποιες πολύ ξεχωριστές στιγμές (Sulfur, Psychosocial, All Hope is Gone και το «εμπορικό» Dead Memories). Δυστυχώς δεν έχω επενδύσει προσωπικά αρκετό χρόνο ακούγοντας το προσεκτικά οπότε ίσως και να μου ξεφεύγουν αρκετά στοιχεία του δίσκου. Παρόλα αυτά πρόκειται για μία ακόμη μία ξεχωριστή μουσική πρόταση που δεν «επαναπαύτηκε» στην συνθετική «μανιέρα» των προηγούμενων τους κυκλοφοριών.
Το φαινόμενο Slipknot δεν εξαντλείται όμως στην δισκογραφική τους πορεία. Το γεγονός ότι όλα τα μέλη του συγκροτήματος φορούν μάσκες και στολές σε όλες τις ζωντανές τους εμφανίσεις ενισχύει τον «μυστικισμό» και την θεατρικότητά τους. Tα live τους είναι πραγματικοί «δυναμίτες» με το συγκρότημα να τα δίνει όλα πάνω στη σκηνή. Πρόκειται για μία κολεκτίβα παθιασμένων και «διαφορετικών» ανθρώπων και μουσικών που προσφέρουν μοναδικές στιγμές. Το κίνημα των αναρίθμητων οπαδών τους ονομάζεται Maggots εξού και το κομμάτι που αφιερώθηκε σε αυτούς με τίτλο «Pulse of the Maggots». Ας ελπίσουμε ότι θα παραμείνουν το ίδιο «εναλλακτικοί» και ξεχωριστοί και ότι δεν θα «διαβρωθούν» από την μεγάλη τους εμπορική επιτυχία προσφέροντας μας και νέες στιγμές ποιοτικής έντασης..
andrewD