Όταν αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου γράψαμε για τη Χρυσή Αυγή και για όσα θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα στο να μας ενοχλούν, αντί για τις γραφικότητες της οργάνωσης αυτής, τότε έπεσαν πάνω μας απειλητικά οι κοντόφθαλμοι “τύπου κομμουνιστές”, οι καβατζωμένοι ή και φτυσμένοι από τα πατροπαράδοτα πιστεύω τους Πασόκοι και Νεοδημοκράτες, αν και μεταξύ μας αδυνατώ να αντιληφθώ το “πιστεύω” κάποιου κάτω της ηλικίας των 50-55 που ψηφίζει τα δύο κλασικά συστημοθρεμμένα κόμματα. Τους ενόχλησε το κείμενό μας, προφανώς γιατί τους ξεμπροστιάζει και τους αναγκάζει να σκεφτούν λίγο παραπάνω το κεντρικό του νόημα. Αυτό το καταραμένο κεντρικό νόημα που μόνο όσοι με ψυχραιμία παρακολουθούν τα πράγματα έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν. Τόσες εκλεγμένες και νομιμοποιημένες φάπες τόσα χρόνια σε παππούδες, μπαμπάδες και σε εμάς τους ίδιους δεν ενοχλούν; Μόνο η Χρυσή Αυγή, που στο κάτω κάτω σου δηλώνει ξεκάθαρα ποια είναι και τι θέλει να πράξει μέσα από τα έδρανα της Βουλης, είναι η παρείσακτη;
Προφανώς η αφύπνιση του έθνους δεν ήλθε ούτε και τώρα, πράγμα που απογοητεύει ίσως κάποιους, αλλά είναι γνώριμο και οικείο σε άλλους. Οι πωρωμένοι, παραμένουν πωρωμένοι, οι πολωμένοι το ίδιο και τα κομματόσκυλα της επαρχίας κυρίως, φυλάνε καλά τα μετόπισθεν του παραδοσιακού κατεστημένου, έστω κι αν ακόμα σε πολλές περιπτώσεις δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι το λόγο. Η τρομοκρατία που ασκήθηκε ένθεν και εντεύθεν από τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης αποδείχθηκε αποτελεσματικότατη, η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά θριάμβευσε στις εκλογές, κερδίζοντας 8 έδρες περισσότερες από το δεύτερο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς είπατε; 58 είναι οι έδρες της διαφοράς; Α, ναι, με τον νόμο του επίσης νεοδημοκράτη Προκόπη Παυλόπουλου, το πρώτο κόμμα παίρνει δώρο, από τη σημαία, 50 έδρες. Τον νόμο αυτόν τον έχουν ψηφίσει τα καμάρια μας, οι νομοθέτες μας, οι αντιπρόσωποί μας, οι βουλευτές μας.
Η ΝΔ πρώτη λοιπόν. Στην αθάνατη ελληνική ύπαιθρο, όπου οι άνθρωποι προφανώς ζουν αλλού και δε βιώνουν την καθημερινότητα της πρωτεύουσας, έχουν άλλα συμφέροντα και άλλες έννοιες, η ζωή τους κυλά πιο ομαλά από τη ζωή των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων (τα οποία οι ίδιοι κάτοικοι της επαρχίας και τα παιδιά τους τα έχουν γεμίσει). Εκεί, σε αυτό το μεγάλο κομμάτι της μικρής χώρας μας ο τρόμος πρυτάνευσε και η “ασφάλεια” που παρέχει η προσωπικότητα του Σαμαρά προείχε. Ο Σαμαράς βέβαια δεν έχει αλλάξει. Είναι ο ίδιος που πρόσφατα εφήυρε τον όρο “κωλοτούμπας” με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες θέσεις του περί μνημονίου, σωτηρίας της χώρας και διακομματικής συνεργασίας, ενώ παλιότερα, με οπορτουνιστικά προκλητικό τρόπο, έφυγε από την ΝΔ και δημιούργησε τον αποτυχμένο κομματικό σχηματισμό “Πολιτική Άνοιξη”, για να γίνει πιο γρήγορα αρχηγός και διατάζων, πράγμα το οποίο το πάλευε πολλά χρόνια και από το μετερίζι του υπουργικού θώκου.
Ναι, καλά θυμάστε, ο υπουργός μας κος Σαμαράς επέτρεψε στο καθεστώς της Αλβανίας επίσημα το 1990 να απελευθερώσει από τις φυλακές της χιλιάδες κρατούμενους που δε μπορούσε να θρέφει πλέον για να τους φιλοξενήσουμε εμείς στις γειτονιές μας και στις κηδείες μας μέχρι να πεις “μετανάστης”. Δυστυχώς, αυτοί ήταν οι πρώτοι που άνοιξαν το δρόμο της μετανάστευσης στη γη της επαγγελίας με το κωδικό όνομα “Ελλάδα”, οι εγκληματίες, που με τη συμπεριφορά τους πήραν στο λαιμό τους και τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους που ακολούθησαν, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο “ρατσισμός”, όπως αρέσκονται να λένε οι ελευθεριστές και έωλοι ακροαριστεροκομμουνιστοκάτι συμπατριώτες μας. Ρατσιστής ο Έλληνας δεν ήταν ποτέ. Το αίσθημα του δικαίου όμως μέσα του το είχε πάντα και όταν αισθάνεται ότι απειλείται το ψωμί του ή ακόμα χειρότερα η ίδια του η ζωή, τότε γίνεται αμείλικτος, σκληρός και απόλυτος, ίσως όχι και αδικαιολόγητα.
Έτσι, από τη μία έχουμε τη νίκη του Σαμαρά και στον αντίποδα τη μεγάλη άνοδο του αριστερόστροφου μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχές φαινόμενο των καιρών που διανύουμε, καθώς δείχνει ξεκάθαρα ότι στο μυαλό του Έλληνα υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από πράσινο και μπλε. Η δυστυχία όμως είναι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα, το ψήφισε δηλ. ενα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, ενώ η ΝΔ είναι πρώτη! Στην ειδεχθή κατάσταση που βρισκόμαστε δε μας έχει φέρει άλλος, παρά οι πολιτικές αυτών των δύο, με ίσο βαθμό υπαιτιότητας. Αν δεν είσαι βολεμένος ή δεν τα παίρνεις από τον έναν από τους δύο, ειλικρινά δυσκολεύομαι να καταλάβω για ποιο λόγο μπορείς να τους ψηφίσεις. Τόσοι βολεμένοι πια υπάρχουν και αν ναι, αυτοί μας κάνουν και το κουμάντο;
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο Τσίπρας και η παρέα του θα κατάφερναν να αντισταθούν στην προδοσία με παρονομαστή την κονόμα και το βόλεμα, για να είμαι ακριβής, αμφιβάλλω κιόλας σχετικά, αλλά για ποιο λόγο να μην τους δοκιμάσουμε κι αυτούς; Για ποιο λόγο να μην έχουμε κριτήρια για να αποφασίζουμε αν μας κάνουν ή όχι; Τι φοβόμαστε; Μη χάσουμε τα κεκτημένα από τις κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή και Παπανδρέου; Μην εκλείψουν οι μειώσεις, τα χαράτσια και τα χρέη; Μην πεινάσουν οι φαταούλες που έχουν αράξει στις επαύλεις τους και χαζεύουν τον Τσοχατζόπουλο να διασύρεται σα να ήταν ο μόνος που έχει αρπάξει ό,τι βρήκε μπροστά του; Μην απωλέσουμε τίμιους εφοπλιστές όπως ο Βίκτωρ Ρέστης που με στόμφο δηλώνει προεκλογικά “Βεβαίως να με φορολογήσεις κε Τσίπρα. Βρες με πρώτα…” και δεν ιδρώνει αυτί, ενώ την ίδια ώρα, με 2-3 χαστούκια on air σοκάρεται το πανελλήνιο;
Δε μπορεί να είναι αποδεκτή μία τέτοια εκλογική συμπεριφορά, ελεγμένα και αποδεδειγμένα αποτυχημένη. Φυσικά γελοίο θα ήταν να αντικρύζαμε στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα έναν σωτήρα, έναν υπερήρωα. Αλλά μόνο και μόνο που στη Γερμανία και δη στην έγκυρη εφημερίδα Financial Times Deutschland δημοσιεύτηκε άρθρο γραμμένο στην ελληνική και στη γερμανική γλώσσα σχετικό με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ με κεντρικό νόημα και σαφώς διατυπωμένο το “Μην ψηφίσετε τον δημαγωγό”, θα έπρεπε να του δίναμε μία ευκαιρία. Για να μην τον θέλουν αυτοί, κάτι θα σημαίνει. Ίσως ότι ακόμα δεν έχουν καταφέρει να τον ελέγξουν, ίσως ότι δεν του έχουν εμπιστοσύνη πως θα αποπερατώσει το σχέδιό τους για πλήρη απογύμνωση της πατρίδας μας και το ξεπούλημα αυτής για έναν οβολό. Όλα αυτά όμως ίσως, καθώς ο γιος του μεγαλοεργολάβου και πολιτικός μηχανικός Αλέξης Τσίπρας, ανέβηκε πολύ σύντομα ωσάν αίλουρος τα σκαλιά της ιεραρχίας στο κόμμα του Συνασπισμού της αριστεράς και, ουσιαστικά έλαβε εν λευκώ το χρίσμα από τον πρώην πρόεδρο κο Αλαβάνο, για άγνωστους σε εμάς λόγους. Ύποπτα όλα αυτά, δε λέω, αλλά μέχρι εκεί.
Στο δίλημμα που τέθηκε σε αυτές τις τελευταίες εκλογές, ο Έλληνας αποκρίθηκε ως εξής:
Μόλις είχε βγει από μία πισίνα γλίτσας στην οποία εν μέρει οικειοθελώς έπεσε, για να ακριβολογώ, είχε βάλει το ποδαράκι μέσα αλλά τον έπρωξε ένα γιγάντιο χέρι που έμοιαζε να είναι του Θεού. Πέρασε λοιπόν στην επιφάνεια αφού έκανε το αγροτικό του στη γλίτσα, στάθηκε γονατισμένος και αποκαμωμένος στο ύψωμα πάνω από τη σιχαμερή πισίνα και ατένισε τις “νέες” επιλογές του:
-Δεξιά μία μεγάλη γούρνα με περιττώματα, η οποία φατσικά κάτι του θύμιζε, είχε ξανακολυμπήσει εκεί, αλλά στο παρελθόν φορούσε και στολή δύτη, μάσκα και αναπνευστήρα, δεν ήταν ολόγυμνος όπως τώρα.
-Λίγο πιο αριστερά ένα βαθύ πηγάδι, αλλά όχι τόσο βαθύ που να πεθάνει ακαριαία αν πέσει μέσα. Στον πάτο του πηγαδιού υπήρχε κάτι, αλλά δεν ήξερε τι ήταν αυτό που υπήρχε, δεν έβλεπε, δε μπορούσε να διακρίνει. Περιττώματα; Νερό; Σκοινί για να ξανανέβει στην επιφάνεια; Δε γνώριζε.
Αποφάσισε όμως να παραμείνει στην άγνοια για αρκετό καιρό, αφού οι αψυχολόγητες, αλλά έντονες και τρομαγμένες φωνές της μαμάς του και της γιαγιάς του τον έπεισαν να πέσει στη γούρνα με τα περιττώματα. Ίσως οι συγκυρίες να τα φέρουν έτσι και να μη μάθει ποτέ τι θα γινόταν αν έπεφτε στο πηγάδι…
Πηγή:http://navag-io.blogspot.com
