Ορλάντο Ζαπάτα: ένας υπέρμαχος της ελεύθερης σκέψης

Ορλάντο Ζαπάτα - ένας υπέρμαχος της ελεύθερης σκέψης

Ο Orlando Zapata Tamayo, γεννήθηκε το 1967 στο Holgium της Κούβας. Πέθανε πριν από μερικές μέρες ως γενναίος υπερασπιστής των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του κουβανικού λαού. Δολοφονήθηκε από το ολοκληρωτικό καθεστώς των αδελφών Κάστρο, οι οποίοι και αρνούνται να εγγυηθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα, καταστρατηγώντας έννοιες όπως η ελευθερία λόγου, η αυτοδιάθεση, το δικαίωμα στη ζωή.

Η Κούβα μπορεί να φαντάζει στα μάτια του απλού Έλληνα ως ένας μακρινός παράδεισος, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μία κλασσική μορφή δικτατορίας, η οποία και μετατράπηκε σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς καταπνίγοντας με το πιο βάναυσο τρόπο κάθε αντίθετη πολιτική και άποψη.

Ο Orlando Zapata, ένας απλός οικοδόμος, από τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης του, συμμετείχε στο Εναλλακτικό Δημοκρατικό Κίνημα, το οποίο είχε ως στόχο τη δημοσιοποίηση των θηριωδών του στρατιωτικού καθεστώτος.

Πρώτη φορά συλλαμβάνεται το Δεκέμβριο του 2002, μαζί με μια μικρή ομάδα αντιφρονούντων, και καταδικάζεται σε τρία χρόνια φυλακή. Μετά από λίγες μέρες, αφήνεται ελεύθερος, κάτι όμως που δεν διαρκεί αρκετά, καθώς σε μία ευρεία επιχείρηση των κουβανικών αρχών με την κωδική ονομασία «Μαύρη Άνοιξη», συλλαμβάνεται και πάλι ως συμμετέχων σε απεργία πείνας για την απελευθέρωση του αντιφρονούντος γιατρού Oscar Elias Bisket.

Από τη στιγμή αυτή ξεκινά ο γολγοθάς του Κουβανού αντιφρονούντος. Η αρχική ποινή που του επιβλήθηκε ήταν τριετής, αλλά το πείσμα του Zapata και η επιθυμία του να διακρίνεται από τους κοινούς εγκληματίες, οδήγησαν σε πρόσθετη ποινή τριών δεκαετιών.

Τον Οκτώβριο του 2009, ο Zapata ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από το στρατιωτικό προσωπικό στην επαρχιακή φυλακή Holguim, τόπου καταγωγής του. Η περηφάνια του, καθώς και η επιθυμία του να μπορεί να διατρέφεται από τα τρόφιμα που του έστελναν οι γονείς του, αποτελούσαν κύριες αιτίες ξυλοδαρμού του από τις σωφρονιστικές αρχές. Εξαιτίας αυτής της κακοποίησης υπέστη εσωτερικό αιμάτωμα στον εγκέφαλο κι έπρεπε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.

Ο σοσιαλιστικός παράδεισος της Κούβας

Στις 3 Δεκεμβρίου ξεκινά απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενος, με αυτό τον τρόπο στις συνθήκες κράτησης του, κάτι που προκαλεί τη μεταφορά του στις φυλακές του Camaguey. Για 18 ημέρες ο διευθυντής των φυλακών αρνήθηκε να του προσφέρουν πόσιμο νερό, με αποτέλεσμα ο Zapata να επιβαρυνθεί και με νεφρική ανεπάρκεια.

Το μαρτύριο του, όμως, δεν έχει τέρμα. Σε κωματώδη κατάσταση οδηγείται στο τοπικό νοσοκομείο, όπου και τον άφησαν για ώρες κάτω από έντονο κλιματισμό και έτσι η πνευμονία ήτα λογικό επακόλουθο. Το τέλος γράφεται τελικά στο νοσοκομείο της Αβάνας Hermanos Ameijeiras, όπου μετά από 86 ημέρες απεργίας πείνας, ο Orlando Zapata Tamayo αφήνει την τελευταία του πνοή.

Τραγική φιγούρα, η μητέρα του νεκρού, Reina Luisa Tamayo, που βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα, να απευθυνθεί στον κουβανικό λαό: «Στη μέση του πόνου μου, παρακαλώ να απελευθερωθούν όλοι όσοι καταδικάστηκαν άδικα. Αυτό που συνέβη στο παιδί μου να μην ξανασυμβεί ποτέ. Ο γιος μου είναι ένας σύγχρονος Pero Boitel για την Κούβα».

Η Κουβανική Δημοκρατική Επιτροπή, υπογραμμίζει ότι αυτό το έγκλημα εντάσσεται σε μία σειρά από κτηνωδίες που διαπράχθηκαν από τους αδελφούς Κάστρο και περιλαμβάνουν χιλιάδες εκτελέσεις και αμέτρητες άδικες φυλακίσεις κουβανών πολιτών.

Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί, ότι την ημέρα του θανάτου του Orlando Zapata, την Κούβα επισκέπτονταν οι πρόεδροι της Βραζιλίας και της Βενεζουέλας, οι οποίοι και απέφυγαν να σχολιάσουν τον άδικο θάνατο του. Εξάλλου, για την κυβέρνηση του Raul Castro, ο όρος κρατούμενος συνείδηση δεν υφίσταται. Μιλάμε για κρατούμενους που έχουν δίκαια καταδικαστεί ως συνεργάτες της Αμερικής στο σχέδιο υπονόμευσης του υπάρχοντος καθεστώτος. Το Γκουαντάναμο μπορεί σύμφωνα με τους αδελφούς Κάστρο να είναι ο μοναδικός τόπος, όπου γίνονται βασανιστήρια, αλλά η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αντιδράσει στις εκατοντάδες συλλήψεις πολιτικά αντιφρονούντων. Ήδη ο Ariel Sigler Amaya και ο Normando Hernadez Gonzalez, ακολουθώντας τα παράδειγμα του «ήρωα» Zapata έχουν ξεκινήσει απεργίας πείνας, ενάντια στο καθεστώς πίεσης και εξόντωσης. Ο σοσιαλιστικός παράδεισος της Κούβας, είναι καιρός να αποκαλύψει την τραγωδία που κρύβεται κάτω από τα πέπλα του εξωτικού προορισμού. Κι ας δοθεί επιτέλους ένα τέλος σε αυτό το παιχνίδι σοσιαλισμού-καπιταλισμού και το άλλοθι που προσφέρει σε όλες αυτές τις εγκληματικές ενέργειες.

Slapologos