Το πρόβλημα της εποχής μας είναι ότι οι προσδοκίες και τα «θέλω μας» είναι υποκειμενικά . Η εποχή των ιδεολογιών είναι προς το τέλος της και ανατέλει η εποχή του ατομικισμού. Η λογική λοιπόν θα έλεγε ότι τις συλλογικές επαναστάσεις τις έχουν αντικαταστήσει οι ατομικές. Αλήθεια όμως υπάρχουν ατομικές επαναστάσεις ή ακολουθούμε όλοι την στάση ζωής που λέει ότι θέλω αυτά που μπορώ άρα μπορώ να κάνω ότι θέλω άρα είμαι θεός; Και έτσι βολεύομαι με μια θέση στο δημόσιο, με μια μέτρια σχέση ,με το να ζω με ανθρώπους που δεν αγαπώ αλλά τους χρειάζομαι και όλα αυτά χωρίς ενοχές (και άρα χωρίς επαναστάσεις) γιατί φυσικά είμαι θεός. Ο Νίτσε αναφέρει πριν δεκάδες χρόνια ότι ο θεός πέθανε και αποθεώνει τον άνθρωπο.Έχει δίκιο ή όχι; Ας συλλογιστούμε για λίγο!
Υ.Γ
Σκότωσε το Εγώ σου για να αναπτύξεις το Είναι σου.
Ο Διαβάτης του Ερέβους