Μπαίνω και εγώ λοιπόν με τη σειρά μου στην παρέα του Slap. Το Slap είναι μια ιδέα στην οποία πιστεύω, γι αυτό αποφάσισα από απλή slapper να γίνω η Thitalamda και να μοιράζομαι κάποιες σκέψεις μου μαζί σας. Δεν περιμένω να γίνω η πολυδιαβασμένη και πολυαναμενόμενη στήλη του Slap, ούτε μέσω του site να καθοδηγήσω εσάς σε ο,τιδήποτε. Η είσοδος μου στο Slap είναι μία σκέψη που είχα εδώ και καιρό την οποία αποφάσισα να υλοποιήσω.
Έχοντας λιώσει κυριολεκτικά στον καναπέ, μετά από μαραθώνιο ταινιών στη Nova, αποφάσισα να κάνω κάτι πιο εποικοδομητικό ανοίγοντας ένα έγγραφο στο Word, προσπαθώντας να γράψω δυο αράδες να παρουσιάσω, σεβόμενη εσάς που τις διαβάζετε. Η αλήθεια είναι πώς δε με απασχολεί κάτι αυτή την περίοδο, οπότε πολύ απλά το άρθρο αυτό μπορεί να πάει κατευθείαν … στο καλάθι. Δε θα το κάνω όμως αυτό και θα σας δώσω την ευκαίρια είτε να το διαβάσετε, είτε να πάτε στα αμέσως επόμενα και πιο ενδιαφέροντα άρθρα της επικαιρότητας. Ευτυχώς για εμάς η επικαιρότητα είναι γεμάτη θέματα τελευταία – έτσι για να έχουμε κάτι να συζητάμε όταν βγαίνουμε με φίλους. Από τη μία οι μεταλλωρύχοι της Χιλής που επιτέλους θα μπορέσουν να δουν τις οικογένειες τους, από την άλλη η τοξική λάσπη στην Ουγγαρία. Στο αντίθετο άκρο βρίσκεται ο Big Brother και το «Νησί».
Αλλά για να μην ξεφύγω εντελώς, θα σας γράψω απλά για το βροχερό καιρό τον οποίο πολύ απολαμβάνω, ιδιαίτερα μετά από ένα πραγματικά μεγάλο καλοκαίρι. Η βροχή και το κρύο είναι το ιδανικό background για εμάς που υποφέρουμε το καλοκαίρι. Θεωρώ ότι πολλοί από εσάς συμφωνείτε.
Αφήνοντας όμως κάθε άσχετο που μου έρχεται στο μυαλό, θα μπορούσα ίσως να σας πω κάποια πράγματα που περνούν από το μυαλό μου αυτήν την ώρα. Από την έναρξη της φοιτητικής μου ζωής που κάθε άλλο παρά σούπερ-ντουπερ δεν μου φαίνεται μέχρι στιγμής – παρά μόνο χαλάρή και ως μια συνέχεια των διακοπών μου – μέχρι τον εκνευρισμό μου στα άτομα που γράφουν κυριολεκτικά σα να έχουν κάποιο πρόβλημα νοητικό (βλέπε αντικατάσταση του «s» από το «c», χρήση κεφαλαίων και μικρών στην ίδια λέξη ή ακόμα χειρότερα ελληνικών και λατινικών γραμμάτων … πάλι μέσα στην ίδια λέξη … Όσοι έχετε το ίδιο πρόβλημα καταλαβαίνετε περί τίνος πρόκειται). Από την κατάπληξη μου που άτομα της γενιάς μου δε γνωρίζουν τα βασικά σε έναν υπολογιστή … αλλά είναι άσσοι στη χρήση του Facebook και ενημερώνουν τους «φίλους» τους ανά δευτερόλεπτο για τις επόμενες κινήσεις τους/σχέσεις τους, μέχρι την -εκτός εαυτού- κατάσταση στην οποία σε οδηγούν οι συμπεριφορές ορισμένων ατόμων. Και από την αδυναμία μου στα Twilight βιβλία και ταινίες μέχρι την τρέλα/αγάπη/ψύχωση στον κύριο Δημήτρη Μητροπάνο ιδιαίτερα και στο λαϊκό τραγούδι γενικότερα.
Το συμπέρασμα ίσως από όλα αυτά είναι ότι οι σκέψεις μου δεν έχουν συνοχή (ίσως γι αυτό στο μάθημα της «Έκθεσης» δεν έγινα ποτέ καλή). Πιθανότατα φταίει η αμηχανία του «τι θα γράψω μια και γράφω για πρώτη φορά». Θέλω να ελπίζω ότι τα άρθρα που θα ακολουθήσουν θα έχουν μια πιο ολοκληρωμένη δομή και θα είναι πιο ευχάριστα στην ανάγνωση. Θα κλείσω γιατί έχω την αίσθηση ότι πολύ κούρασα. Και θα κλείσω με ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι που μόλις κυκλοφόρησε και το θεωρώ προσωπικά πολύ δυνατό κομμάτι.
ThitaLamda