Μήπως είστε με κάποιον τρόπο δυνάστες;
Μπορεί να ζούμε στο 2010, διανύοντας ήδη τον δεύτερο μήνα του, αλλά αν καθίσετε και το σκεφτείτε οι δυνάστες κάποιων μακρινών εποχών βρίσκουνε και σήμερα «τόπο», αποκτώντας σάρκα και οστά μέσα από πρόσωπα της καθημερινότητας μας, της ζωής μας γενικότερα.
Ας ξεκινήσουμε από την οικογένεια. Οι ίδιοι οι γονείς μπορούν να γίνουν πραγματικά «δυνάστες» και μάλιστα από τους χειρότερους.
Είναι πολλοί γονείς οι οποίοι «φτιάχνουν» τη ζωή των παιδιών τους στα δικά τους «θέλω» και πρότυπα. Επιθυμίες που έχουν πάρει τη «μορφή» τεράστιων αποθυμένων. Οικονομικά, επαγγελματικά και πολλά άλλα αποθυμένα βρίσκουν διέξοδο στην επιφάνεια μέσα από την δήθεν «γνώση» για το καλό των παιδιών τους.
Είναι ή δεν είναι δυνάστης αυτός που δεν λογαριάζει τις ανάγκες του άλλου και φέρετε άκαρδα πιέζοντας ή ακόμα και απειλώντας για να «γίνει το δικό του»;
Ένα ακόμα μεγάλο παράδειγμα είναι ο εκάστοτε εργοδότης / αφεντικό.
Τα deadlines, οι απαιτήσεις, η πίεση και το άγχος που σε ακολουθεί και εκτός του χώρου εργασίας είναι τρανά παραδείγματα ενός τρόπου καταδυνάστευσης.
Ο φόβος για μια επικείμενη απόλυση ή ακόμα και για έναν «μικρό» εξευτελισμό μπροστά στους συναδέλφους, είναι μερικά ακόμα κριτήρια για να χρίσουμε τα αφεντικά, τους προϊσταμένους και όλους αυτούς που κατέχουν μια «υψηλή θέση» στην εργασία μας, «δυνάστες» της σημερινής εποχής.
Από αυτή την αναφορά δεν θα μπορούσε να λείψει και ο/η σύντροφος που απαιτεί και μάλιστα «δεν σηκώνει κουβέντα». Δηλαδή με άλλα λόγια, αποφασίζουμε και διατάζουμε. Όχι, δεν είναι υπερβολικό. Αν παρατηρήσετε γύρω σας, σίγουρα θα διαπιστώσετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που καταδυναστεύουν τον σύντροφο τους είτε από προσωπικό συμφέρον είτε για να «ενισχύσουν το εγώ τους» ή πολύ απλά για να κάνουν κουμάντο.
Πολλά ακόμα παραδείγματα θα υπάρχουν αν παρατηρήσουμε την κοινωνία του σήμερα. Το κακό είναι ότι δεν χρειαζόμαστε μικροσκόπιο!
Εσείς; Μήπως είστε με κάποιον τρόπο δυνάστες;
Caramelie