– Τον Ιούλιο του 2009 το όνομα του Πάνου Καμμένου συνδέθηκε με το σκάνδαλο του «συνδικάτου του εγκλήματος», όπως ονομάστηκε από τον Τύπο, με «εγκέφαλο» τον Παναγιώτη Βλαστό που μεταξύ πολλών άλλων εγκληματικών ενεργειών ήταν υπεύθυνος και για την απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου. Σύμφωνα με τις αναφορές, οι Πάνος Καμμένος και Χρήστος Μαρκογιαννάκης ανήκαν στους βουλευτές που αναφέρθηκαν απ’τους κακοποιούς ως καλοί και έμπιστοι φίλοι που τους διευκόλυναν, σε συνομιλίες που υπέκλεψαν οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες (ΕΥΠ). Ο διοικητής της ΕΥΠ (και μετέπειτα βουλευτής του ΛΑΟΣ) Ιωάννης Κοραντής δήλωσε ότι αρνήθηκε να επεξεργαστεί τις μαγνητοφωνημένες συνομιλίες επειδή αποτελούσαν απόδειξη εμπλοκής συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων της Νέας Δημοκρατίας. Η απόφαση του αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, οδήγησε στην αποπομπή του από την ηγεσία της ΕΥΠ με εντολή του τότε Υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου.
– Τον Απρίλιο του 2011 είχε στηρίξει ανοιχτά το στέλεχος της ΝΔ και περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτη Ψωμιάδη, πριν την εκδίκαση της υπόθεσης που οδήγησε στην καταδίκη του και τελικώς στην αργία του, καθώς μείωνε παρανόμως και κατ’επανάληψη πρόστιμα σε υπόθεση νοθείας και λαθρεμπορίου καυσίμων. Στη συνάντησή του με τον Ψωμιάδη ο Καμμένος έκανε λόγο για «πραξικόπημα» και «πολιτικές διώξεις»
– Μετά την διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, κατηγόρησε τον Αντώνη Σαμαρά για την απόφαση του να στηρίξει την κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Παράλληλα ανακοίνωσε και το ενδεχόμενο να μην είναι ο ίδιος υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία σε επόμενες εκλογές στη περίπτωση που το κόμμα του υπερψηφίσει μέτρα για νέα δανειακή σύμβαση της χώρας.
– Στις 30 Ιανουαρίου 2012, αντιδράσεις προκάλεσε ανάρτηση στη προσωπική σελίδα κοινωνικής δικτύωσης του βουλευτή, όπου σχολίασε τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ομοφυλοφίλου Υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας Γκουίντο Βέστερβέλλε. Η ανάρτηση διαγράφηκε την επόμενη μέρα.
Πηγή: zougla.gr
Δύο στρέμματα τα οποία είχε καταπατήσει σε αναδασωτέα έκταση στη Βάρη της Αττικής διεκδίκησε ως «αυθαίρετος κάτοχος» ο Πάνος Καμένος, επιδεικνύοντας -στην καλύτερη γι’ αυτόν αποτίμηση του αιτήματός του- μία πρωτοφανή άγνοια των βασικών συνταγματικών ρυθμίσεων γα την προστασία των δασών.
Πρόκειται για μέρος μίας έκτασης περίπου 30 στρεμμάτων στο τεμάχιο 318μα της αγροκτήματος Βάρης, την οποία ο κ. Καμένος και άλλοι 34 πολίτες ζήτησαν να εξαγοράσουν, χρησιμοποιώντας τη διαδικασία της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του Ν.3147/2003, η οποία δίνει τη δυνατότητα σε «αυθαίρετους κατόχους» να εξαγοράσουν γη εφόσον αποδείξουν ότι χρησιμοποιούσαν επί τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν από τη ψήφιση του νόμου:
” είτε καλλιεργώντας συστηματικά αμπέλια, ελιές ή οπωροφόρα δέντρα
” είτε έχοντας κτίσει κάποιο κτίσμα.
Όμως το αγρόκτημα της Βάρης, όπου βρίσκονται τα 2 στρέμματα του κ. Καμένου, έχει κηρυχτεί αναδασωτέο με την με αριθμ.108424/13-9-1934 (ΦΕΚ 133Β’/16-10-34) απόφαση του Υπουργού Γεωργίας και η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ανατολικής Αττικής, με την απόφαση 3/2006, απέρριψε το αίτημα επειδή, από τη συγκεκριμένη ρύθμιση του Ν.3147, εξαιρούνται ρητά εκτάσεις που έχουν τη μορφή δάσους ή δασικής έκτασης ή έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες και άρα τυγχάνουν αυξημένης προστασίας ως δάση.
1. Το 1979, ο αναπληρωτής Νομάρχης Αττικής (Διαμερίσματος Πειραιά) επανακήρυξε αναδασωτέες τις συγκεκριμένες εκτάσεις του αγροκτήματος Βάρης με τρεις αποφάσεις του, 1) Δ/245145/21-11-1979, 2) Δ/245196/30-11-1979, 3)Δ/245280/11-12-1979), λέγοντας ότι «πρόκειται περί δασικών ιδιωτικών εκτάσεων».
2. Το 1998 το Συμβούλιο της Επικρατείας με την με αριθμό 1433 απόφασή του αποφάνθηκε ότι η υπουργική απόφαση του 1934 διατηρεί πλήρως την ισχύ της και είναι σήμερον εφαρμοστέα ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα με την 883/02 απόφαση το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε ότι ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης ως αναδασωτέας δεν αποβάλλεται ποτέ.
3. Το δασικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου τεμαχίου επιβεβαίωσε το δασαρχείο Πειραιά με το με αριθμό 7183 έγγραφό του της 23ης Φεβρουαρίου του 2006, περίπου 8 μήνες πριν από την 4η Οκτωβρίου 2006, που συνεδρίασε η Επιτροπή Απαλλοτριώσεων της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής.
Μάλιστα στην απόφασή της, η Επιτροπή προειδοποιεί τον κ. Καμένο και τους υπολοίπους διεκδικητές ότι έχουν παραβεί το άρθρο 280 του Δασικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει κυρώσεις «κατά επιχειρούντων καταπάτησιν δημοσίας δασικής εκτάσεως».
Ο χαρακτηρισμός του ως «καταπατητή» από την απόφαση της επιτροπής δεν πτόησε τον κ. Καμένο, ο οποίος μαζί με τους άλλους διεκδικητές προσέφυγαν εναντίον της απόφασης, επικαλούμενοι τέσσερις διαδικαστικούς λόγους και έναν λόγο ουσίας, αμφισβητώντας το δασικό χαρακτήρα του συγκεκριμένου τεμαχίου.
Όπως προκύπτει από την απόφαση 7/2007 της Επιτροπής, η οποία εξέτασε και απέρριψε εκ νέου το αίτημα τους, ισχυρίστηκαν ότι το συγκεκριμένο τεμάχιο είχε παραχωρηθεί το 1929 (παραχωρητήριο 2/1930) με απόφαση του Υπουργού Γεωργίας στο Συνεταιρισμό Αποκατάστασης Ακτημόνων Καλλιεργητών Βάρης, άρα πρόκειται για ιδιωτική έκταση, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι το 1975 το Υπουργείο Γεωργίας (έγγραφο 335871/13096/26-11-1975) γνωστοποίησε στο Συνεταιρισμό ότι δεν είναι νόμιμη η παραχώρηση «κατά κυριότητα έκτασης 5000 στρεμμάτων η οποία διαχωρίστηκε κατά την οριστική διανομή ως κοινόχρηστη».
Σε ότι αφορά στο ζήτημα της ιδιοκτησίας, αγνόησαν επίσης τόσο την ακύρωση του παραχωρητηρίου (το οποίο στην απόφαση αναφέρεται ως το «φερόμενο παραχωρητήριο») με απόφαση του νομάρχη Πειραιά το 1979 όσο και την απόφαση του Αρείου Πάγου 858/1981, με την οποία διευκρινίστηκε ότι η ρύθμιση για την απόκτηση κλήρων από ακτήμονες καλλιεργητές δεν έχει εφαρμογή επί συνεταιρισμών, άρα δεν μπορεί να γίνει ομαδική παραχώρηση.
Επικαλέστηκαν ακόμη τον χαρακτηρισμό «ιδιωτικαί δασικαί εκτάσεις» που χρησιμοποιεί ο νομάρχης Πειραιά τα 1979, παρά το γεγονός ότι στο Σύνταγμα προβλέπεται ρητά ότι οι ρυθμίσεις περί αναδασωτέων εκτάσεων και περί της προστασίας των δασών, εφαρμόζονται όχι μόνο στις δημόσιες αλλά και στις ιδιωτικές δασικές εκτάσεις.