Οικονομολόγος δεν είμαι, αλλά οι συνθήκες που επικρατούν στις ημέρες μας με ανάγκασαν να σκέφτομαι έτσι και να μαθαίνω νέες ορολογίες. Να και κάτι κάλο…
Βλέποντας και ζώντας καθημερινά παραδείγματα του κύκλου μου, με κάνει να πιστεύω (όλο και πιο πολύ) πως η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται είναι μάλλον αποτυχημένη. Τα συμπεράσματά μου, μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν «ερασιτεχνικά», αλλά είπαμε… οικονομολόγος δεν είμαι.
Παρατηρώ λοιπόν πως αυτή η οικονομική πολιτική στριμώχνει επικίνδυνα τους πολίτες χωρίς όμως κάποιο αντίκρισμα. Καλούμαστε να πληρώσουμε νέους φόρους και ακριβότερα είδη πρώτης ανάγκης, έχοντας υποστεί μειώσεις αποδοχών. Αλήθεια που θα βρούμε τα χρήματα έτσι ώστε να κινηθεί η αγορά; Μήπως έχουμε να κάνουμε με μια καθαρά εισπρακτική πολιτική, η οποία δεν οδηγεί πουθενά;
Δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο θα καταφέρουμε να γεμίσουμε τα ταμεία, από τη στιγμή που η αγορά δεν «κινείται» επομένως το κράτος δεν μπορεί να εισπράξει τον ΦΠΑ. Ταυτόχρονα οι έρευνες δείχνουν πως η ανάπτυξη στη χώρα μας πέφτει συνεχώς. Ίσως όμως το πιο ανησυχητικό στοιχείο, έχει να κάνει με την ανεργία.
Εφόσον λοιπόν δεν «κινείται» η αγορά και δεν υπάρχει ανάπτυξη, είναι λογικό να γίνονται απολύσεις – μειώσεις προσωπικού και οι προσλήψεις να μοιάζουν με κάτι ουτοπικό.
Εντάξει θα μάθουμε να ζούμε με λιγότερα λεφτά. Δεν είναι κακό αυτό. Αλώστε, μεταξύ μας τώρα, ήμασταν και λίγο κακομαθημένοι. Όμως έχω παρατηρήσει και κάτι άλλο. Η όλη οικονομική κατάσταση αλλά και ο φόβος της ανεργίας θα μας κάνει να μάθουμε να ζούμε και πιο φοβισμένοι. Και αυτό είναι πραγματικά πολύ άσχημο.
Σε συζητήσεις που κάνω, αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, βλέπω ανθρώπους να κάνουν τον μα..κα ή να ρίχνουν τις απαιτήσεις τους απλά και μόνο για να διατηρήσουν το εισόδημά τους ή απλά για να εξασφαλίσουν κάποιο εισόδημα. Ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει;
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως μέσα στο καλοκαίρι αναμένονται νέα μέτρα τα οποία θα περιλαμβάνουν μείωση των αποζημιώσεων και την αύξηση στο ποσοστό του ορίου ομαδικών απολύσεων. Όπως το βλέπω εγώ είναι μια κίνηση χωρίς ουσιαστικό δημοσιονομικό όφελος, παρά μόνο ιδιωτικό… μια κίνηση με κερδοσκοπικό και όχι αναπτυξιακό τόνο που θα δημιουργήσει νέες εργασιακές ανισότητες υπέρ των εργοδοσιών.
